.png "English"){kind=small}
Μια πόλη αγέρωχη, γοητευτική, έτοιμη να κατακτήσει με κάθε τρόπο τον μαγεμένο επισκέπτη, πριν καν προλάβει να ξετυλίξει το κουβάρι του παρελθόντος της
Ναύπλιο, μια πόλη αξιέραστη, με ιστορική μνήμη και πολιτισμικά ίχνη τόσο έντονα που μπορούν να σε διακτινίσουν μαγικά στο χρόνο. Η πρωτεύουσα του νομού Αργολίδας ήταν και η πρώτη πρωτεύουσα της ελεύθερης από την τουρκοκρατία Ελλάδας. Οι αχτίδες του πρωινού ήλιου χαϊδεύουν νωχελικά την ονειρική πόλη του Ναυπλίου, που εκτείνεται κάτω από τη σκιά του μεγαλοπρεπούς κάστρου της Ακροναυπλίας και καθρεφτίζει τη μοναδική γοητεία του στα βαθυγάλαζα νερά του Αργολικού κόλπου.
Οι ζωηρόχρωμες μπουκαμβίλιες και τα γεράνια βάζουν τη δική τους πινελιά στον καμβά που συνθέτει το ρομαντικό Ανάπλι, με τα φράγκικα, ενετικά και νεοκλασικά κομψά κτίρια, τις ιστορικές πλατείες, τα παιχνιδιάρικα καλντερίμια, τα οθωμανικά σιντριβάνια, τα πάμπολλα μνημεία, τα αγάλματα και τα καταπράσινα πάρκα.
Το Ανάπλι είναι μια πόλη διαχρονικά γοητευτική, της οποίας η κάθε γωνιά αποπνέει κοσμοπολίτικο αέρα, έτοιμη να ξεδιπλώσει πρόθυμα την απίστευτη ιστορία της, που συνθέτουν επαναστάσεις, μύθοι και κατακτητές.
Το γαλήνιο και ατμοσφαιρικό Ναύπλιο στεφανώνουν τα σύμβολά του: Το Παλαμήδι, η Ακροναυπλία και ακοίμητος «φρουρός» το Μπούρτζι, που λικνίζεται στην είσοδο του λιμανιού, κάνοντας τις ρομαντικές χορδές των επισκεπτών του να δονούνται.
«Λες, δεν υπάρχει Παράδεισος. Και όμως, κατοικώ στο Ναύπλιο!», έγραψε εύστοχα ο ποιητής και ηθοποιός Χρήστος Ε. Κατσιγιάννης στο έργο του «Κάποτε Αγγελοι».
Σελίδες Ιστορίας
Ναύπλιο, μια πόλη αξιέραστη, με ιστορική μνήμη και πολιτισμικά ίχνη τόσο έντονα που μπορούν να σε διακτινίσουν μαγικά στο χρόνο. Η πρωτεύουσα του νομού Αργολίδας ήταν και η πρώτη πρωτεύουσα της ελεύθερης από την τουρκοκρατία Ελλάδας. Οι αχτίδες του πρωινού ήλιου χαϊδεύουν νωχελικά την ονειρική πόλη του Ναυπλίου, που εκτείνεται κάτω από τη σκιά του μεγαλοπρεπούς κάστρου της Ακροναυπλίας και καθρεφτίζει τη μοναδική γοητεία του στα βαθυγάλαζα νερά του Αργολικού κόλπου.
Οι ζωηρόχρωμες μπουκαμβίλιες και τα γεράνια βάζουν τη δική τους πινελιά στον καμβά που συνθέτει το ρομαντικό Ανάπλι, με τα φράγκικα, ενετικά και νεοκλασικά κομψά κτίρια, τις ιστορικές πλατείες, τα παιχνιδιάρικα καλντερίμια, τα οθωμανικά σιντριβάνια, τα πάμπολλα μνημεία, τα αγάλματα και τα καταπράσινα πάρκα.
Το Ανάπλι είναι μια πόλη διαχρονικά γοητευτική, της οποίας η κάθε γωνιά αποπνέει κοσμοπολίτικο αέρα, έτοιμη να ξεδιπλώσει πρόθυμα την απίστευτη ιστορία της, που συνθέτουν επαναστάσεις, μύθοι και κατακτητές.
Το γαλήνιο και ατμοσφαιρικό Ναύπλιο στεφανώνουν τα σύμβολά του: Το Παλαμήδι, η Ακροναυπλία και ακοίμητος «φρουρός» το Μπούρτζι, που λικνίζεται στην είσοδο του λιμανιού, κάνοντας τις ρομαντικές χορδές των επισκεπτών του να δονούνται.
«Λες, δεν υπάρχει Παράδεισος. Και όμως, κατοικώ στο Ναύπλιο!», έγραψε εύστοχα ο ποιητής και ηθοποιός Χρήστος Ε. Κατσιγιάννης στο έργο του «Κάποτε Αγγελοι».
Σελίδες Ιστορίας
Περπατώντας μέσα στα σοκάκια του Ναυπλίου, μεθάς από τη γλυκιά μυρωδιά του γιασεμιού και τις τόσες ομορφιές, που επιβεβαιώνουν σε κάθε βήμα τον χαρακτηρισμό της ως της πιο ερωτικής πόλης. Μιας πόλης μουσείου και συνάμα τόσο ελκυστικής, τόσο ζωντανής αλλά και τόσο, μα τόσο αυθεντικής.
Σε αυτόν τον γοητευτικό τόπο, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας την πανέμορφη κόρη του Δαναού Αμυμώνη και από την ένωσή τους γεννήθηκε σε κάποια ακτή της Εύβοιας ο Ναύπλιος. Οταν μεγάλωσε, έφτασε με το καράβι του στον μυχό του Αργολικού κόλπου και έχτισε εκεί την αρχαία πόλη της Ναυπλίας, που οχυρώθηκε με κυκλώπεια τείχη. Υποτάχθηκε από τους Αργείους και έγινε επίνειο και πολεμικός ναύσταθμος.
Κατά τη βυζαντινή εποχή, άρχισε να γνωρίζει ακμή και αργότερα, το 1210, την πόλη κατέλαβε ο Γοδεφρείδος Βιλαρδουίνος, εκτός από τη συνοικία «ρωμαίικο». Στους Βενετούς περιήλθε το Ναύπλιο το 1388 και στα χρόνια που κύλησαν προσέλκυσε πολλούς επίδοξους κατακτητές. Επειτα από πολυετείς και αποτυχημένες πολιορκίες, οι Τούρκοι κατάφεραν να εξαναγκάσουν τους υπερασπιστές της πόλης να παραδοθούν το 1540. Οι Βενετοί, όμως, δεν έχασαν τις ελπίδες τους. Το 1686 κατέκτησαν για άλλη μία φορά το Ναύπλιο και έχτισαν το φρούριο τού Παλαμηδίου. Το Ναύπλιο επί κατοχής τους έγινε μία από τις ωραιότερες πόλεις, την οποία συνήθιζαν να αποκαλούν Napoli di Romania (Νάπολη της Ελλάδας).
Η όμορφη πόλη δεν άντεξε, και το 1714 υπέκυψε στον τουρκικό ζυγό μέχρι την έκρηξη της Επανάστασης του 1821, όταν οι Ελληνες κατέλαβαν το Παλαμήδι και τα άλλα οχυρά.
Το Ναύπλιο επέλεξε ο Ιωάννης Καποδίστριας ως πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, όπου και αργότερα, το 1833, στέφθηκε βασιλιάς της χώρας ο Οθωνας της Βαυαρίας, ενώ ξαναβρέθηκε στο επίκεντρο το 1862 με την απομάκρυνση της βαυαρικής δυναστείας.
ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
Το Ξακουστό μεσαιωνικό κάστρο, το Παλαμήδι, σε ύψος 216 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, στολίζει σαν κορόνα την πόλη. Ηταν το όνειρο του αρχιστράτηγου Μοροζίνη και χτίστηκε όταν εκείνος νίκησε τους Τούρκους, ενώ ολοκληρώθηκε κατά τη δεύτερη περίοδο της Ενετοκρατίας. Ηταν απόρθητο και το αποτελούσαν οκτώ οχυρά, έξι από τα οποία έχουν τα ονόματα αρχαίων πολεμιστών (Θεμιστοκλής, Μιλτιάδης, Αχιλλεύς, Φωκίων, Επαμεινώνδας, Λεωνίδας). Επικοινωνούσε μέσω γαλαρίας με την πόλη, ενώ αργότερα σκαλίστηκαν στο βράχο τα περίφημα 999 σκαλοπάτια. Μην σε αποθαρρύνουν και δεν επισκεφθείς το κάστρο, αφού υπάρχει και δρόμος που φτάνει μέχρι την κορυφή. Από εκεί, η πανοραμική θέα είναι μαγευτική: Η Παλαιά Πόλη με τις κεραμιδένιες σκεπές και τα καμπαναριά της, τα «γλυπτά» βράχια ανάμεσα στα οποία φυτρώνουν συκιές, το Μπούρτζι στο βάθος να στολίζει σαν κόσμημα αντίκα το λιμάνι και η παραλία Αρβανιτιά, που διαγράφεται ανάγλυφη στους πρόποδες του επιβλητικού βράχου του Παλαμηδίου.
Όμορφες εικόνες, που παντρεύονται μαγικά με την ιστορία του κάστρου, σε πολλά σημεία του οποίου συναντάμε τον θυρεό με «το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου». Εκεί το ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα, εκεί και το ανήλιαγο κελί όπου φυλακίστηκε ο ήρωας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Το πέπλο της νύχτας πέφτει πάνω στο νησάκι των Αγίων Θεοδώρων, όπου το Μπούρτζι φωτισμένο μαγνητίζει τα βλέμματα δεσπόζοντας στο λιμάνι του Αργολικού κόλπου και ξυπνώντας ιστορικές μνήμες. Οι Ενετοί το ονόμαζαν αρχικά Castello dello Soglio. Τη διέλευση της εισόδου του όρμου διέκοπτε μια κινητή αλυσίδα ?γι’ αυτό λεγόταν και Porto Cadena («λιμάνι της αλυσίδας»). Η λέξη «Μπούρτζι» προκύπτει από συνδυασμό τούρκικων και αραβικών και σημαίνει «φρούριο νησί».
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ
Στην πλατεία Συντάγματος θα βρεθείς στην καρδιά της Παλαιάς Πόλης (της πρωτεύουσας του Μοριά κατά τον 16ο-17ο αιώνα αλλά και της πρώτης πρωτεύουσας της Ελλάδας).
Σε αυτόν τον γοητευτικό τόπο, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας την πανέμορφη κόρη του Δαναού Αμυμώνη και από την ένωσή τους γεννήθηκε σε κάποια ακτή της Εύβοιας ο Ναύπλιος. Οταν μεγάλωσε, έφτασε με το καράβι του στον μυχό του Αργολικού κόλπου και έχτισε εκεί την αρχαία πόλη της Ναυπλίας, που οχυρώθηκε με κυκλώπεια τείχη. Υποτάχθηκε από τους Αργείους και έγινε επίνειο και πολεμικός ναύσταθμος.
Κατά τη βυζαντινή εποχή, άρχισε να γνωρίζει ακμή και αργότερα, το 1210, την πόλη κατέλαβε ο Γοδεφρείδος Βιλαρδουίνος, εκτός από τη συνοικία «ρωμαίικο». Στους Βενετούς περιήλθε το Ναύπλιο το 1388 και στα χρόνια που κύλησαν προσέλκυσε πολλούς επίδοξους κατακτητές. Επειτα από πολυετείς και αποτυχημένες πολιορκίες, οι Τούρκοι κατάφεραν να εξαναγκάσουν τους υπερασπιστές της πόλης να παραδοθούν το 1540. Οι Βενετοί, όμως, δεν έχασαν τις ελπίδες τους. Το 1686 κατέκτησαν για άλλη μία φορά το Ναύπλιο και έχτισαν το φρούριο τού Παλαμηδίου. Το Ναύπλιο επί κατοχής τους έγινε μία από τις ωραιότερες πόλεις, την οποία συνήθιζαν να αποκαλούν Napoli di Romania (Νάπολη της Ελλάδας).
Η όμορφη πόλη δεν άντεξε, και το 1714 υπέκυψε στον τουρκικό ζυγό μέχρι την έκρηξη της Επανάστασης του 1821, όταν οι Ελληνες κατέλαβαν το Παλαμήδι και τα άλλα οχυρά.
Το Ναύπλιο επέλεξε ο Ιωάννης Καποδίστριας ως πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, όπου και αργότερα, το 1833, στέφθηκε βασιλιάς της χώρας ο Οθωνας της Βαυαρίας, ενώ ξαναβρέθηκε στο επίκεντρο το 1862 με την απομάκρυνση της βαυαρικής δυναστείας.
ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
Το Ξακουστό μεσαιωνικό κάστρο, το Παλαμήδι, σε ύψος 216 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, στολίζει σαν κορόνα την πόλη. Ηταν το όνειρο του αρχιστράτηγου Μοροζίνη και χτίστηκε όταν εκείνος νίκησε τους Τούρκους, ενώ ολοκληρώθηκε κατά τη δεύτερη περίοδο της Ενετοκρατίας. Ηταν απόρθητο και το αποτελούσαν οκτώ οχυρά, έξι από τα οποία έχουν τα ονόματα αρχαίων πολεμιστών (Θεμιστοκλής, Μιλτιάδης, Αχιλλεύς, Φωκίων, Επαμεινώνδας, Λεωνίδας). Επικοινωνούσε μέσω γαλαρίας με την πόλη, ενώ αργότερα σκαλίστηκαν στο βράχο τα περίφημα 999 σκαλοπάτια. Μην σε αποθαρρύνουν και δεν επισκεφθείς το κάστρο, αφού υπάρχει και δρόμος που φτάνει μέχρι την κορυφή. Από εκεί, η πανοραμική θέα είναι μαγευτική: Η Παλαιά Πόλη με τις κεραμιδένιες σκεπές και τα καμπαναριά της, τα «γλυπτά» βράχια ανάμεσα στα οποία φυτρώνουν συκιές, το Μπούρτζι στο βάθος να στολίζει σαν κόσμημα αντίκα το λιμάνι και η παραλία Αρβανιτιά, που διαγράφεται ανάγλυφη στους πρόποδες του επιβλητικού βράχου του Παλαμηδίου.
Όμορφες εικόνες, που παντρεύονται μαγικά με την ιστορία του κάστρου, σε πολλά σημεία του οποίου συναντάμε τον θυρεό με «το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου». Εκεί το ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα, εκεί και το ανήλιαγο κελί όπου φυλακίστηκε ο ήρωας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Το πέπλο της νύχτας πέφτει πάνω στο νησάκι των Αγίων Θεοδώρων, όπου το Μπούρτζι φωτισμένο μαγνητίζει τα βλέμματα δεσπόζοντας στο λιμάνι του Αργολικού κόλπου και ξυπνώντας ιστορικές μνήμες. Οι Ενετοί το ονόμαζαν αρχικά Castello dello Soglio. Τη διέλευση της εισόδου του όρμου διέκοπτε μια κινητή αλυσίδα ?γι’ αυτό λεγόταν και Porto Cadena («λιμάνι της αλυσίδας»). Η λέξη «Μπούρτζι» προκύπτει από συνδυασμό τούρκικων και αραβικών και σημαίνει «φρούριο νησί».
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ
Στην πλατεία Συντάγματος θα βρεθείς στην καρδιά της Παλαιάς Πόλης (της πρωτεύουσας του Μοριά κατά τον 16ο-17ο αιώνα αλλά και της πρώτης πρωτεύουσας της Ελλάδας).
Εδώ, θα δεις τα κτίρια που την περιστοιχίζουν, τις προτομές ιστορικών προσώπων και θα ψηλαφίσεις την ιστορία της, ενώ θα αισθανθείς να σε αγκαλιάζει η θετική αύρα που αποπνέει. Εκεί βρίσκεται το Βουλευτικό, ένα τζαμί όπου το 1928 λειτούργησε η πρώτη Βουλή των Ελλήνων.
Τη ματιά σου θα κλέψει το βενετσιάνικο κτίριο στο οποίο στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο και απέναντι το πρώην Αλληλοδιδακτικό Σχολείο. Ανηφορίζεις τα σκαλοπάτια στην οδό Καποδιστρίου, που σε βγάζει σε μια μικρή πλατεία με την προτομή του λογοτέχνη Αγγελου Τερζάκη και στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου το 1831 δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας.
Αξίζει να κάνεις και μια βόλτα στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου αλλά και σε εκείνη των Τριών Ναυάρχων, που είναι αφιερωμένη στους τρεις συντελεστές της νίκης των Μεγάλων Δυνάμεων της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου και συνιστά την είσοδο στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Γεωργίου θα δεις ένα από τα καλύτερα αντίγραφα του Μυστικού Δείπνου του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Πιθανολογείται πως πρόκειται για έργο κάποιου μαθητή του.
Στο Δημαρχείο στεγαζόταν το πρώτο Γυμνάσιο της ελεύθερης Ελλάδας, το οποίο είχε ξεκινήσει μαθήματα το 1833. Στο σημείο όπου ορθώνεται το άγαλμα του Οθωνα βρισκόταν το Κυβερνείο του Καποδίστρια και η μετέπειτα κατοικία του Βαυαρού βασιλιά.
Τα βήματά σου θα σε οδηγήσουν στον «Μεγάλο Δρόμο». Από εκεί θα χαθείς στους μικρούς πεζόδρομους με τα μαγαζιά, τα καφέ και τα ταβερνάκια. Και αφού πάρεις μια γεύση από τα γραφικά σοκάκια, θα συνεχίσεις για την παραλία. Ενας από τους πιο όμορφους περιπάτους είναι ο γύρος της Αρβανιτιάς: Πλακόστρωτος πεζόδρομος στα πόδια της Ακροναυπλίας, με άγρια βράχια από όπου κρέμονται φραγκοσυκιές και από κάτω αντιφεγγίζουν τα πράσινα νερά της θάλασσας.
Γεύσεις και γαστρονομία
Το φαγητό στην πόλη του Ναυπλίου προσφέρει γευστικές προτάσεις από την παράδοση όσο και μενού που διανθίζονται με μοντέρνες πινελιές. Τα μαγειρευτά πρωταγωνιστούν στην κουζίνα του τόπου, με χόρτα και λαχανικά από τους κήπους των γύρω χωριών. Οι γεμιστοί κολοκυθανθοί, οι αμπελοντολμάδες και οι κολοκυθοκορφάδες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των γευστικών προτιμήσεων.
Οι αγκινάρες, το κουνέλι στιφάδο, το αρνάκι φρικασέ και το παραδοσιακό «κολοκοτρωναίικο» (χοιρινό στο τηγάνι με δεντρολίβανο) έχουν ενδιαφέρον: Γεύσεις απλές, ξεκάθαρες και νόστιμες, που αξίζει να δοκιμάσει κανείς, όπως και τα χειροποίητα ζυμαρικά «γκόγκες», που εκφράζουν τη νοστιμιά τους μέσα από την απλότητα. Σερβίρονται με καυτό βούτυρο και τριμμένη μυζήθρα. Το ντόπιο κοκοράκι συνδυάζεται όμορφα με χυλοπίτες.
Τη ματιά σου θα κλέψει το βενετσιάνικο κτίριο στο οποίο στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο και απέναντι το πρώην Αλληλοδιδακτικό Σχολείο. Ανηφορίζεις τα σκαλοπάτια στην οδό Καποδιστρίου, που σε βγάζει σε μια μικρή πλατεία με την προτομή του λογοτέχνη Αγγελου Τερζάκη και στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου το 1831 δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας.
Αξίζει να κάνεις και μια βόλτα στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου αλλά και σε εκείνη των Τριών Ναυάρχων, που είναι αφιερωμένη στους τρεις συντελεστές της νίκης των Μεγάλων Δυνάμεων της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου και συνιστά την είσοδο στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Γεωργίου θα δεις ένα από τα καλύτερα αντίγραφα του Μυστικού Δείπνου του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Πιθανολογείται πως πρόκειται για έργο κάποιου μαθητή του.
Στο Δημαρχείο στεγαζόταν το πρώτο Γυμνάσιο της ελεύθερης Ελλάδας, το οποίο είχε ξεκινήσει μαθήματα το 1833. Στο σημείο όπου ορθώνεται το άγαλμα του Οθωνα βρισκόταν το Κυβερνείο του Καποδίστρια και η μετέπειτα κατοικία του Βαυαρού βασιλιά.
Τα βήματά σου θα σε οδηγήσουν στον «Μεγάλο Δρόμο». Από εκεί θα χαθείς στους μικρούς πεζόδρομους με τα μαγαζιά, τα καφέ και τα ταβερνάκια. Και αφού πάρεις μια γεύση από τα γραφικά σοκάκια, θα συνεχίσεις για την παραλία. Ενας από τους πιο όμορφους περιπάτους είναι ο γύρος της Αρβανιτιάς: Πλακόστρωτος πεζόδρομος στα πόδια της Ακροναυπλίας, με άγρια βράχια από όπου κρέμονται φραγκοσυκιές και από κάτω αντιφεγγίζουν τα πράσινα νερά της θάλασσας.
Γεύσεις και γαστρονομία
Το φαγητό στην πόλη του Ναυπλίου προσφέρει γευστικές προτάσεις από την παράδοση όσο και μενού που διανθίζονται με μοντέρνες πινελιές. Τα μαγειρευτά πρωταγωνιστούν στην κουζίνα του τόπου, με χόρτα και λαχανικά από τους κήπους των γύρω χωριών. Οι γεμιστοί κολοκυθανθοί, οι αμπελοντολμάδες και οι κολοκυθοκορφάδες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των γευστικών προτιμήσεων.
Οι αγκινάρες, το κουνέλι στιφάδο, το αρνάκι φρικασέ και το παραδοσιακό «κολοκοτρωναίικο» (χοιρινό στο τηγάνι με δεντρολίβανο) έχουν ενδιαφέρον: Γεύσεις απλές, ξεκάθαρες και νόστιμες, που αξίζει να δοκιμάσει κανείς, όπως και τα χειροποίητα ζυμαρικά «γκόγκες», που εκφράζουν τη νοστιμιά τους μέσα από την απλότητα. Σερβίρονται με καυτό βούτυρο και τριμμένη μυζήθρα. Το ντόπιο κοκοράκι συνδυάζεται όμορφα με χυλοπίτες.
Οι ψαρομεζέδες, οι εύγευστες ψαρόσουπες, τα ψητά μπαρμπούνια και οι φρέσκες σουπιές που συνδυάζονται με μυρωδάτα μυρώνια συμπληρώνουν την καθημερινή γαστρονομία του Ναυπλίου.
Στα υπ’ όψιν και μια επίσκεψη στην ποτοποιία Καρώνη, την οποία θα συναντήσεις στον δρόμο προς το κάστρο του Παλαμηδίου (τηλ. 27520-24968). Παράγονται ούζο Σέρτικο και Σπέσιαλ, τσίπουρο και λικέρ μαστίχα, που αποστάζονται σε σύγχρονους χάλκινους αποστακτήρες, αλλά και εκλεκτό λικέρ από βύσσινα της Αρκαδίας. Οι ιδιοκτήτες θα σε ξεναγήσουν, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει και το μουσείο της ποτοποιίας: Μπορείς να δεις τον πρώτο αποστακτήρα της ποτοποιίας αλλά και το τιμολόγιο αγοράς του από τη Γαλλία, καθώς και ενδιαφέροντα βιβλία και αντικείμενα της επιχείρησης από το 1870. Ενα μοναδικό ταξίδι στην Ιστορία με γεύση... ούζου.
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ
Σε ένα όμορφο νεοκλασικό κτίριο πάνω στην παραλία βρίσκεται ο «Σαβούρας», διάσημος για το φρέσκο ντόπιο ψάρι του. Θα εκτιμήσεις την εύγευστη ψαρόσουπα, τις γαρίδες σαγανάκι και την πληθωρική αστακομακαρονάδα, που έχει ουκ ολίγους οπαδούς.
Στο εστιατόριο «Αμυμώνη» του ξενοδοχείου Nafplia Palace, σε ένα ρομαντικό σκηνικό με θέα στη θάλασσα και την Παλαιά Πόλη, θα δοκιμάσεις την εξαιρετική κουζίνα του, που επιμελείται ο γνωστός σεφ Γ. Μπαξεβάνης μαγειρεύοντας με τοπικά προϊόντα.
Μία από τις παλαιότερες και πιο κλασικές ψαροταβέρνες του Ναυπλίου είναι ο «Αραπάκος» στην παραλία. Φημίζεται για τα φρέσκα ψάρια του, τα λαχταριστά τηγανητά χρυσοκόκκινα μπαρμπούνια και τη γευστική ψαρόσουπα.
Ο «Νούλης» είναι γνωστό παραδοσιακό οινομαγειρείο. Ο ιδιοκτήτης του επιμένει στη σπιτική μαγειρική, προσφέροντας απολαυστικά πιάτα της ελληνικής κουζίνας.
Στην πλατεία Συντάγματος θα ανακαλύψεις ένα εστιατόριο με γοητευτική ιστορία, το «Ελλάς» (το πρώτο εστιατόριο του ελεύθερου ελληνικού κράτους). Εζησε δόξες, καθώς από τα τραπέζια του πέρασαν ?μεταξύ άλλων? ο Ωνάσης, ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, ο Αλέν Ντελόν, η Ρόμι Σνάιντερ και ο Μικ Τζάγκερ. Σουξέ έχει το πιάτο με τα ντολμαδάκια «της γιαγιάς».
Ακροναυπλία
Είναι η ακρόπολη του Ναυπλίου, που αρχίζει να εκτείνεται πάνω από την παραλία της Αρβανιτιάς και έχει τη δική της ιστορία. Χτίστηκε από τους Φράγκους, πέρασε στους Βυζαντινούς και στη συνέχεια στους Τούρκους, που την ονόμαζαν Ιτς Καλέ («εσωτερικό φρούριο»). Κάτω από το Παλιό Ρολόι μπορείς να απολαύσεις την υπέροχη πανοραμική θέα. Θα νιώσεις σαν να κρατάς στην αγκαλιά σου όλη τη μαγευτική περιοχή, ενώ ο ήλιος θα καταδυθεί έτοιμος να σβήσει στη μεγαλοσύνη του φιλόξενου Αργολικού κόλπου: Το πιο ονειρεμένο ηλιοβασίλεμα!
«Μες στο μουσείο θα μπω»
Πινακοθήκη Ναυπλίου: Παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης. Εκτίθενται αξιόλογα έργα Τέχνης, εμπνευσμένα από τους Αγώνες του 1821.
Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ιδρυμα «Β. Παπαντωνίου»: Τιμήθηκε το 1981 με το ευρωπαϊκό βραβείο «Μουσείο της Χρονιάς»: Εκτίθενται παλιοί χάρτες, σπάνιες φορεσιές, παραδοσιακά σκεύη και βιβλία.
Κέντρο Ελληνικών Σπουδών: Ηλεκτρονική βιβλιοθήκη που ανήκει στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Χάρβαρντ, με πραγματικά αμέτρητους τίτλους και μηχανές αναζήτησης.
Δημοτική Βιβλιοθήκη «Παλαμήδης»: Στεγάζεται σε νεοκλασικό του 1887 και περιλαμβάνει 24.000 και πλέον τίτλους.
Αρχαιολογικό μουσείο: Κτίριο του 1713, που προοριζόταν για σκευοθήκη του Στόλου των Ενετών. Φιλοξενεί εκθέματα από ανασκαφές και δωρεές.
Πολεμικό Μουσείο: Λειτουργεί από το 1988 στο κτίριο που επέλεξε ο Καποδίστριας για να στεγάσει τη Σχολή Ευελπίδων.
Μουσείο Κομπολογιού: Ιδρύθηκε το 1998, από τον Αρη Ευαγγελινό. Διαθέτει σπάνια κομμάτια από το 1750 έως το 1940.
της Νίκης Μηταρέα, από "Cook Book", εφημερίδα "Έθνος", 12/10/2010
Στα υπ’ όψιν και μια επίσκεψη στην ποτοποιία Καρώνη, την οποία θα συναντήσεις στον δρόμο προς το κάστρο του Παλαμηδίου (τηλ. 27520-24968). Παράγονται ούζο Σέρτικο και Σπέσιαλ, τσίπουρο και λικέρ μαστίχα, που αποστάζονται σε σύγχρονους χάλκινους αποστακτήρες, αλλά και εκλεκτό λικέρ από βύσσινα της Αρκαδίας. Οι ιδιοκτήτες θα σε ξεναγήσουν, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει και το μουσείο της ποτοποιίας: Μπορείς να δεις τον πρώτο αποστακτήρα της ποτοποιίας αλλά και το τιμολόγιο αγοράς του από τη Γαλλία, καθώς και ενδιαφέροντα βιβλία και αντικείμενα της επιχείρησης από το 1870. Ενα μοναδικό ταξίδι στην Ιστορία με γεύση... ούζου.
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ
Σε ένα όμορφο νεοκλασικό κτίριο πάνω στην παραλία βρίσκεται ο «Σαβούρας», διάσημος για το φρέσκο ντόπιο ψάρι του. Θα εκτιμήσεις την εύγευστη ψαρόσουπα, τις γαρίδες σαγανάκι και την πληθωρική αστακομακαρονάδα, που έχει ουκ ολίγους οπαδούς.
Στο εστιατόριο «Αμυμώνη» του ξενοδοχείου Nafplia Palace, σε ένα ρομαντικό σκηνικό με θέα στη θάλασσα και την Παλαιά Πόλη, θα δοκιμάσεις την εξαιρετική κουζίνα του, που επιμελείται ο γνωστός σεφ Γ. Μπαξεβάνης μαγειρεύοντας με τοπικά προϊόντα.
Μία από τις παλαιότερες και πιο κλασικές ψαροταβέρνες του Ναυπλίου είναι ο «Αραπάκος» στην παραλία. Φημίζεται για τα φρέσκα ψάρια του, τα λαχταριστά τηγανητά χρυσοκόκκινα μπαρμπούνια και τη γευστική ψαρόσουπα.
Ο «Νούλης» είναι γνωστό παραδοσιακό οινομαγειρείο. Ο ιδιοκτήτης του επιμένει στη σπιτική μαγειρική, προσφέροντας απολαυστικά πιάτα της ελληνικής κουζίνας.
Στην πλατεία Συντάγματος θα ανακαλύψεις ένα εστιατόριο με γοητευτική ιστορία, το «Ελλάς» (το πρώτο εστιατόριο του ελεύθερου ελληνικού κράτους). Εζησε δόξες, καθώς από τα τραπέζια του πέρασαν ?μεταξύ άλλων? ο Ωνάσης, ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, ο Αλέν Ντελόν, η Ρόμι Σνάιντερ και ο Μικ Τζάγκερ. Σουξέ έχει το πιάτο με τα ντολμαδάκια «της γιαγιάς».
Ακροναυπλία
Είναι η ακρόπολη του Ναυπλίου, που αρχίζει να εκτείνεται πάνω από την παραλία της Αρβανιτιάς και έχει τη δική της ιστορία. Χτίστηκε από τους Φράγκους, πέρασε στους Βυζαντινούς και στη συνέχεια στους Τούρκους, που την ονόμαζαν Ιτς Καλέ («εσωτερικό φρούριο»). Κάτω από το Παλιό Ρολόι μπορείς να απολαύσεις την υπέροχη πανοραμική θέα. Θα νιώσεις σαν να κρατάς στην αγκαλιά σου όλη τη μαγευτική περιοχή, ενώ ο ήλιος θα καταδυθεί έτοιμος να σβήσει στη μεγαλοσύνη του φιλόξενου Αργολικού κόλπου: Το πιο ονειρεμένο ηλιοβασίλεμα!
«Μες στο μουσείο θα μπω»
Πινακοθήκη Ναυπλίου: Παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης. Εκτίθενται αξιόλογα έργα Τέχνης, εμπνευσμένα από τους Αγώνες του 1821.
Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ιδρυμα «Β. Παπαντωνίου»: Τιμήθηκε το 1981 με το ευρωπαϊκό βραβείο «Μουσείο της Χρονιάς»: Εκτίθενται παλιοί χάρτες, σπάνιες φορεσιές, παραδοσιακά σκεύη και βιβλία.
Κέντρο Ελληνικών Σπουδών: Ηλεκτρονική βιβλιοθήκη που ανήκει στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Χάρβαρντ, με πραγματικά αμέτρητους τίτλους και μηχανές αναζήτησης.
Δημοτική Βιβλιοθήκη «Παλαμήδης»: Στεγάζεται σε νεοκλασικό του 1887 και περιλαμβάνει 24.000 και πλέον τίτλους.
Αρχαιολογικό μουσείο: Κτίριο του 1713, που προοριζόταν για σκευοθήκη του Στόλου των Ενετών. Φιλοξενεί εκθέματα από ανασκαφές και δωρεές.
Πολεμικό Μουσείο: Λειτουργεί από το 1988 στο κτίριο που επέλεξε ο Καποδίστριας για να στεγάσει τη Σχολή Ευελπίδων.
Μουσείο Κομπολογιού: Ιδρύθηκε το 1998, από τον Αρη Ευαγγελινό. Διαθέτει σπάνια κομμάτια από το 1750 έως το 1940.
της Νίκης Μηταρέα, από "Cook Book", εφημερίδα "Έθνος", 12/10/2010